Geestelijk vader van de "Austin" Healey was Donald Healey. Donald Healey was een automan in hart en nieren die een belangrijke plaats inneemt in de historie van de Britse automobiel en sportwagen in het bijzonder.

Donald Mitchell Healey werd geboren in 1898 in Cornwall, Engeland. Hij had veel gevoel voor techniek en begon een garagebedrijf in Cornwall. In 1930 werd hij coureur voor Invicta. Donald Healey was een succesvol rally rijder. Na drie achtereenvolgende alpen rallies won hij de "Coupe des Alpes" en als klapstuk in zijn race carrière won hij de Rally van Monte Carlo in 1931. Nadat Invicta de fabrieksdeuren moest sluiten ging Donald Healey bij Triumph werken als hoofd ontwerper. Bij Triumph was hij ondermeer verantwoordelijk voor de ontwikkeling van de Triumph Dolomite met achtcilinder lijnmotor die in 1934 gepresenteerd werd. In zijn Triumph dagen bleef Donald Healey rally rijden. Met een Triumph Gloria wist hij derde te worden in de Rally van Monte Carlo van 1934.

Donald Healey Motor Corporation

Na de tweede wereldoorlog besluit Donald Healey voor zichzelf te beginnen en gaat sportauto's onder de naam Healey bouwen. Op basis van zelf ontworpen chassis en koetswerken welke werden uitgerust met ingekochte techniek (motor, versnellingsbak en achteras van Riley, later ook van Alvis en Nash) wist Healey een goede productie neer te zetten. Zo zagen tussen 1946 en 1950 de Healey 2.4 Litre Westland Roadster, de 2.4 Litre Elliot Saloon en de 2.4 Litre SportsMobile het levenslicht. De meeste roem vergaarde Healey in deze jaren echter met de Healey Silverstone, een pure tweezits racer met een aluminium body, "cycle-wing" spatborden en uitgerust met de 2.4 liter viercilinder Riley motor met twee hoogliggende nokkenassen. In 1948 wint graaf Lurani in de Mille Miglia in zijn klasse met een Healey en in 1952 weet Tommy Wisdom met een Healey het wereld uur record te breken op het circuit van Montlhéry.

Het ontstaan van de "Austin" Healey

Austin Motor Company ontdekte de Healey 100 voorafgaand aan de "Earls Court Motor Show" van 1952 op de stand van Donald Healey Motor Corporation. Leonard Lord, toenmalig Austin directeur kocht de productierechten van de Healey 100 nog voordat de beurs opende. De Healey 100 zou de sensatie van de Earls Court Motor Show worden. In de weken na de beurs werd de samenwerking tussen Austin en Healey beklonken. De Healey 100 was vormgegeven door Gerry Coker en door Donald Healey gebouwd op basis van Austin componenten waaronder het viercilinder A90 motorblok wat voor Austin natuurlijk ideaal was. Austin zag in de Healey het antwoord op de MG sportwagens en de Triumph TR sportwagen van het Standard-Triumph concern.

In de Healey fabriek te Warwick werden de eerste twintig pre productie exemplaren gebouwd, aansluitend werd de productie van de Austin Healey 100 in 1953 verplaatst naar de Austin fabriek in Longbridge. Chassis en carrosserieën werden gebouwd en toegeleverd door Jensen. De Austin Healey 100 BN-1 werd gebouwd tussen 1953 en 1955 waarna in 1955 de BN-2 met vier versnellingsbak werd voorgesteld. Tussen 1955 en 1956 volgden specials als de 100M en de 100S welke laatste puur voor de racerij bestemd was.

In 1956 werd de viercilinder motor uitgebannen en werd de Austin Healey voorzien van de 2.6 liter zescilinder motor uit de Austin Westminster, tevens kreeg de auto een ruimer inzittenden compartiment met twee piepkleine zitkuipjes achterin; de geboorte van de Austin Healey 100/6 (BN4) in mei 1956 was een feit...

In april 1958 kwam er een tweezits uitvoering van de Austin Healey 100/6 op de markt (BN6) omdat het "vierzits" model niet zo populair was als de tweezits Austin Healey 100 voorgangers.

In maart 1959 komt de Healey 3000 op de markt. Deze doorontwikkeling op de 100/6 is voorzien van een tot 2912 cc. opgeboorde zescilinder motor en schijfremmen aan de voorwielen. Deze eerste Austin Healey 3000 kennen wij als MK I.

In 1961 volgt de MK II, deze versie is voorzien van drie carburateurs waardoor het motorvermogen aanzienlijk toenam. In januari 1962 werd de MK IIa (BJ7) geïntroduceerd. De Austin Healey MK IIa was weer voorzien van twee (grotere) carburateurs die eenvoudiger synchroon te stellen waren en toch praktisch hetzelfde motorvermogen garandeerden. De MK IIa was tevens voorzien van neerdraaibare ramen in plaats van de opsteekruiten van de voorgangers.

In maart 1962 wordt de MKII tweezitter uit productie genomen en in juni de vierzitter. De MK IIa is een "convertible" omdat het cabrioletdak neergeklapt op de auto aanwezig blijft en met een hoes wordt afgedekt. Bij de voorgaande Austin Healey modellen werd de soft top geheel afgenomen en in de kofferbak opgeborgen, samen met de insteek ruiten.

Oktober 1963 wordt de definitieve Austin Healey 3000 voorgesteld; de MK III. De MK III was net als de MK IIa enkel verkrijgbaar als 2+2 convertible uitvoering. De motor werd voorzien van een andere nokkenas en andere klepveren. Tevens werden grotere 2 inch S.U. HD-8 carburateurs toegepast. De MK III kreeg een geheel gewijzigd dashboard en een middenconsole. De "big Healey" startte vanaf dit ogenblik met een contactsleutel i.p.v. een startknop. De scharnierende leuning van de achterstoelen deed nu in omgeklapte vorm ook dienst als vlakke laadvloer.

In mei 1964 krijgt de Austin Healey 3000 MK III de laatste modificaties die resulteren in de introductie van het "phase 2" model. De MK III phase 2 werd o.a. voorzien van een aangepast chassis om de achteras meer verticale ruimte te geven teneinde een langere veerweg te bereiken. De achteras werd nu afgeveerd door zesblads bladveren. Ook werden de schijfremmen gewijzigd en werden de voorste knipperlicht en stadslicht lenzen groter.

In maart 1965 wordt de Austin Healey 3000 MK III phase 2 ook aan de achterzijde voorzien van separate richting aanwijzers. De lenzen van de achterlichten worden even groot als die aan de voorzijde.

Het laatste volledige productiejaar is 1967. 3051 Healey's worden er dat jaar geproduceerd. De laatste productie batch, november/ december 1967, van ruim 500 auto's wordt uitgevoerd in de kleur metallic golden beige met een zwart interieur. De stoelen worden voorzien van imitatiechroom "piping". De foto hieronder toont zo'n "Golden" Healey uit 1967.

In 1968 was het definitief gedaan met de productie van de Austin Healey. In maart 1968 wordt er nog één rechtsgestuurde Austin Healey 3000 MK phase 2 gebouwd. Wij zijn erg benieuwd voor wie deze "nakomeling" werd gebouwd.

Heden ten dage is de Austin Healey één van de meest populaire klassiekers. De prachtige vormgeving, het karakter en de machtige motorblokken zullen altijd tot de verbeelding blijven spreken.